is er een plan.

We zijn na 36 jaar wel even klaar met de Struikheide, Ommoord en Rotterdam. Altijd dezelfde loopjes en ritjes, hetzelfde uitzicht en dezelfde buren. Ook het toegenomen vliegtuiglawaai maakt het er niet leuker op.

We willen het huis verhuren en minstens twee jaar met de camper rondtrekken. Met de boot naar Noord-Amerika en alle nationale parken in Canada en de VS bezoeken. We gaan ons uitschrijven uit de basisadministratie en de ziektekostenverzekering. Een langlopende reisverzekering en voilá.

September 2017 hebben we een eerste gesprek met een verhuurmakelaar, het ziet er niet slecht uit. Maar er moest wel een kamertje op de zolder worden bijgemaakt. Geen probleem! Hout, gipsplaat, glaswol, kozijn, deur…. Aan de slag.

December 2017 komt er een medische complicatie aan het licht die onze wereld aardig op z’n kop zet. Operatie, herstel, controles….. Het doet je beseffen hoe kwetsbaar we zijn als mensen en hoe je lot door toevalligheden bepaald wordt.

Ingrijpend gevolg voor onze plannen is dat we niet geaccepteerd zullen worden voor een langlopende reisverzekering, dat we dus in de verplichte ziektekostenverzekering moeten blijven en dat we daarom ook ingezetene van Nederland moeten blijven. Ook is het hebben van een huis in de huidige situatie wel een prettig idee.

We stellen dus de plannen bij, en zetten in op een verhuizing naar b.v. de Achterhoek of Zuid-Limburg. Maar de camper blijft een belangrijke factor, die moet er zeker komen en het doel is lange perioden daarin door te brengen en door Europa te reizen.