Voort maar weer, we steken de grens over en zijn in Spanje. Het eerste doel is Cáceres (onder wijndrinkers bekend van de Marquès) maar we zijn er zó vroeg dat we maar even doorgaan naar Salamanca. Intussen is de CEPSA-gasfles leeg, mooi moment om hem in te leveren en verder te stoken op de twee Nederlandse flessen. Nu alleen nog een CEPSA-station dat in gasflessen doet; die vind je niet echt langs de autosnelweg.

We vinden een fijne camping, doen de was en luieren. De volgende dag rijden we op de fiets naar de stad.

Salamanca, “de stad van de wijsheid” met een geschiedenis van Kelten, Romeinen, Carthagers (Hannibal!) Visigoten, Alanen, Moren…. Overal in de stad zie je daarvan eerbiedwaardige restanten in stadsmuren, toren, fortificaties en niet te vergeten is er de Romeinse brug over de rivier Tormes.

We waren hier op onze fietstocht van Faro naar Rotterdam in 2015. Wat ons is bijgebleven is de kathedraal, die we beslist nog eens willen zien. Het zijn er eigenlijk twee: de oude en de nieuwe.

De nieuwe is een parel van zuivere Gotiek, met een vleugje Renaissance. Niet zo ijl als de Franse kathedralen, meer compact. De bouw begon in 1513, redelijk laat in de gotische periode maar het is alsof de bouwmeester zichzelf nog niet helemaal vertrouwde met de lichte Gotische bouwprincipes en de boel extra stevig heeft uitgevoerd. Maar de verhoudingen zijn wonderschoon, het koor volledig opgebouwd uit houtsnijwerk indrukwekkend.

Vergeet de vele barokke kapellen, dat is allemaal Spaans-katholieke hysterie. Geniet dan van de harmonische opbouw en de verfijnde uitvoering van het gebouw en denk aan de bestuurlijke organisatie die nodig was om de fondsen bijeen te krijgen en de bouw voortgang te laten vinden; de durf van de architect om zo’n enorm gebouw te ontwerpen en de handwerkslieden die de enorme zuilen en bogen moesten hakken en plaatsen. Stel je voor wat de betrokkenen doormaakten toen na het voltooien van het gewelf de hulpconstructie werd weggehaald. Wint de zwaartekracht of het menselijk vernuft?

Na bezichtiging van de nieuwe kathedraal kom je vanzelf in de oude. Het is een totaal andere beleving. De bouw begon in de 12^e eeuw en het gebouw was voltooid in de 14^e. Precies het moment dat de Romaanse bouwstijl plaats begon te maken voor de Gotische. En dat is te zien; de vroege delen hebben de Romaanse stijl (massief, gesloten, rondbogen) en de latere delen zijn Gotisch (licht, luchtig, spitsbogen).

Maar dat is een analytische benadering die geen recht doet aan het karakter. Het lijkt wel of sommige delen overgebleven zijn uit een nog oudere kerk, zo wijken zij qua afwerking en stijl af. Je waant je echt in een andere tijd, een mystieke ervaring die deels wordt veroorzaakt door de geringe hoogte, de verweerde muurschilderingen en de ontroerende grafnissen waarin sarcofagen met daarop een beeld van de gestorvene. Er is er één bij die zelfs in zijn marmeren status nog zijn voeten warmt aan zijn trouwe hond.

Genoeg cultuur, we gaan de stad in. We vinden het hotelletje waar we in 2015 hebben overnacht en gaan naar het Plaza Mayor. We bestellen alle tapa’s van de kaart; glaasje witte wijn en genieten maar! Je kijkt je ogen uit, het plein is prachtig en het is behoorlijk druk. Buikje vol, geest ook.

De volgende dag een fietstocht van 65km over grind- en asfaltwegen met meestal keiharde wind tegen (dat lijkt wel een klassiek fietsprobleem, als het waait heb je de wind altijd tegen). Halverwege in het plaatsje Alba de Tormes vinden we de Iglesia de San Juan, een kerkje in Mudejar-Romaanse stijl. Nadat de Moorse overheersers verdreven waren, bleven veel Moorse burgers in Spanje wonen; zij  waren de Mudejaren. In die tijd ontstond de Mudejar bouwstijl met Moorse en Romaanse invloeden. De voorbeelden zijn door bijna heel Spanje te ontwaren. Het altaarstuk van deze kerk is wel heel bijzonder: het laatste avondmaal, of in ieder geval een uitbeelding van Jezus en zijn 12 discipelen in steen uitgehouwen.

Wat kun je in deze landen toch onverwachte ontmoetingen hebben.

We gaan maar weer eens verder, richting Noord en eindigen in Burgos. Daar waren we tijdens onze fietstocht in 2015 maar we hielden het toen bij een korte blik, waarom weten we niet meer goed. De camperplaats is best groot en al bijna vol; gratis dus…. We bezoeken gelijk nog het centrum met zijn prachtige stadspoort versierd met beelden van koningen die hier ooit geheerst hebben zoals Karel V.

Biertje met zicht op de kathedraal die aan de buitenkant typisch Spaanse Gothiek is; rijk versierd en uitgebreid met allerlei zijbouwsels. De stad staat vol met historische gebouwen maar het wordt al laat en er waait een gure Oostenwind dus we houden het kort. Misschien een andere keer nog eens. De camperplaats is overvol met zelfs dubbelparkeerders.

Verder gaan we, en vereren Pamplona met een bezoek. We parkeren bij de brandweer, veilig gevoel. We zijn vroeg, gelijk maar (zondag!) de stad in voor Pintxos. Het is hartstikke druk, we stellen het even uit tot later en bewonderen de stad. Je ziet in sommige muren de krassen van de stierenhorens (denken wij). Bij het kantoor waar de Peregrinos hun stempeltje komen halen is een fietsenrek speciaal voor Bicigrinos… Dan wordt het toch nog Pintxos-tijd! Lekker hoor, je bestelt wat je lekker vindt en als je daarna nog trek hebt zoek je gewoon nog iets uit.

Op naar de Pyreneeën(we zijn weer thuis gevoel), we rijden de pas op naar Roncevalles. Dezelfde route als een paar jaar geleden per fiets, en we herkennen er helemaal niets van… waarschijnlijk alleen maar met de neus op het stuur 30 km aan het klimmen geweest. Roncevalles is een mystieke plaats met zijn klooster, grote en kleine kerk en het middeleeuwse ‘hospitaal’. 

We vinden een plekje op de parkeerplaats achter de kerk, en zien, na zelf een korte wandeling in de omgeving te hebben gemaakt, de pelgrims strompelend binnenkomen na een lange dag omhooglopen uit St. Jean-Pied-de-Port. Eén vrouw is zo gedesoriënteerd dat ze bijna het weiland inloopt en we haar de weg naar het klooster moeten wijzen.

De dag erop een waarlijk lange wandeling door de Pyreneeën. Eerst door een sprookjesachtig oer-beuken-hellingbos. Later op de dag wil de GPS ons op een paadje hebben dat na een half uur ophoudt. We volgen toch maar het door de GPS aangegeven traject en komen na een dik half uur worstelen en klimmen door struikgewas in open terrein en warempel, het paadje blijkt te bestaan. Verder omhoog naar een heuveltop waar we een prachtig uitzicht hebben. Vooral naar het oosten waar de Centrale Pyreneeën zich aftekenen met besneeuwde toppen. Eens liepen we daar….  

Na afloop willen we wat eten maar de pelgrims staan in lange rijen op hun beurt te wachten dus wij improviseren maar wat in de camper. Ook lekker en behaaglijk!

Dan is het toch echt tijd om Frankrijk te gaan doorsteken. Eerst nog op D-wegen, prachtige route door de uitlopers van de Pyreneeën tot we de Autoroute onder de wielen krijgen. Blazen maar! Om Bordeaux heen, veel tolgeld kwijt. In een gehucht, Saint-Martial de Mirambeau, geslapen op het dorpsplein. Het dorp omvat een grote, ommuurde boerderij en daaromheen een tiental huizen en een middeleeuws kerkje. Ajax speelt een gelopen race naar de finale, en verliest in de extra minuut die Onana verdiend had met tijdrekken. Lekker dan! We slapen er niet minder om. Bijtijds weer op pad en bingo: Parijs wordt om half zes bereikt. Spitsuur op de Boulevard Périferique, het duurt even.

Verder blazen over de Autoroute tot aan Roye waar we overnachten en een pizza eten. Lille voorbij en dan is het nog maar een friettent ver (sorry Leen, het is niet kwaad gemeend) naar Nederland. De dag eindigt bij de jachthaven van Strijensas, bekend terrein. We kunnen met behulp van de rekken op het terrein naar de satellietantenne klimmen en de “skew” terugzetten naar 0. Lekker eten in het restaurant, alleen de prijzen vallen een beetje tegen. Niks meer dagmenu met wijn voor 10 Euro.

De volgende dag viert Noor haar verjaardag. We doen eerst inkopen bij AH. Ontbijtkoek! Dan zetten we de camper bij Karen en Ernst voor de deur, we komen speciaal een beetje vroeg zodat we plek hebben. Het duurt ongeveer één minuutje voordat de jongedames Lieve en Noor het doorhebben en in hun feestjurk voor de deur staan. We worden natuurlijk gelijk binnengenood voor koffie maar laten het gezinnetje na korte tijd toch maar weer alleen want we willen de voorbereiding van het feest niet verstoren.

Om drie uur begint het feest, er is een hoop te bespreken en het is beregezellig. Na veel drank en lekker eten trekken wij ons terug in de camper voor een welverdiende nachtrust. De laatste gasten drentelen nog laat om de camper heen, iets met fietsen en een gebroken halsketting.

De volgende dag is Moederdag, we kunnen niet zo vroeg bij Karen en Ernst terecht voor de beloofde ochtendkoffie want eerst moet het ritueel met ontbijt op bed en kadootjes worden afgewerkt.

Na de koffie rijden we, ruim voor zien van overgeschoten voedsel (pindasoep, kip in kerriesaus, en zoveel broodjes als we willen) naar de skiberg in Bergschenhoek. In de achtertuin van Ommoord zeg maar. We bezoeken Henk voor een borrel en besluiten ter plaatse dat we gedrieën naar Kostas de Griek gaan. Henk loopt kwiek met zijn tweedehands rollator en het wordt heel gezellig. In juni heeft hij zijn laatste voorstelling bij KRT, dat zetten we in de agenda. Wij trekken na afloop weer de Rotte over en hebben een heerlijk rustige nacht op de parkeerplaats.

Een van de dingen waarom we weer in Nederland zijn is de hulpvering. Van Piet een adres gekregen in Krimpen a/d IJssel waar het ombouwen van de vering een stuk goedkoper zal zijn dan bij Mercedes. Hen met een bezoek vereerd en jawel het klopt. Eind van de maand gaat het gebeuren. Dan kunnen we voortaan met een normale snelheid over de verkeersdrempeltjes.

Het wordt mooier weer in Nederland, hebben we meegebracht, en we besluiten naar Zeeland af te reizen. Een Nederlandse strandwandeling in Scharendijke gemaakt. Het waait straf uit het Noorden, welkom in Nederland. De volgende dag wassen, luieren en Peter bezoekt Kapsalon aan Zee. We hadden de hoop dat Alex en Gea op het eiland zouden zijn maar die komen pas nadat wij zijn vertrokken. Alex komt toch maar even met de auto uit Den Briel om een praatje te maken. Gezellig!

De dag erna doen we ook maar een wandeling want het is echt geen fietsweer. Lang over het strand richting Haamstede en terug door en achter de duinen. Op de terugweg door Renesse kan Els zowaar direct bij de kapper terecht terwijl Peter een biertje drinkt op het belendende terras; elk zijn prioriteiten. Best een beetje moe als we terugkomen maar als beloning gaan we Oosterscheldekreeft eten. Je moet een beetje met de seizoenen mee eten toch?

Dan moeten we natuurlijk langs bij Kitty in Schiedam om de post op te halen. We vinden het vertrouwde plekje onderaan de torenhoge stadsmolen. Er liggen nu historische binnenvaartschepen waaraan flink geklust wordt. Hier geldt met recht: “koop een boot, werk je dood”.

Chess, de eens zo energieke King Charles Cavalier, is op zijn oude dag wel veranderd.

Hij eet voor drie maar is sterk vermagerd en lang niet meer zo beweeglijk. Hij heeft al een respectabele leeftijd dank zij de goede zorgen van Kittty. We gaan gezellig eten bij de Griek en nemen voorlopig weer even afscheid.

We vertrekken naar Zaandam want snorkelmaatje Corrie viert haar 75^e verjaardag. Overnachten op de opstelplaats/parkeerplaats achter het station, onder de aanvliegroute van Schiphol. Fietstochtje langs de Zaanse Schans, we weten de dolende en fietsende buitenlandse toeristen te ontwijken.

We hebben nog “verse” pasta uit St. Jean-Pied-de-Port, overgoten met Parmalat saus uit een pakje. Net iets gezien op de TV over superprocessed food, dat komt mooi uit. Ze zeggen dat je er tweemaal zoveel van eet als van ‘normaal’ voedsel maar dat gaat niet op want er is gewoon niet meer dan er is…. Gelukkig is er ook nog een superprocessed toetje: chocolademousse uit een plastic bakje.

Feest bij Corrie! Haar hele Brabantse familie is er, en er zijn veel vrienden.

Zelfgemaakt eten, live muziek, toespraken en tot slot het officiëuze Brabantse Volkslied van Guus Meeus. De familie zingt in een halve kring: “Dan denk ik aan Fijnaart want daar is nog licht.” Mooie afsluiting van de week.