21 oktober

Na een half uur rijden landen we in Woerden. Niet verwacht, maar een hele leuke camping aan het water. Onderweg maken we weer eens mee hoe slecht het gesteld is met de discipline van de weggebruiker. Een korte file naar later bleek door een auto met pech. De rechterrijbaan is dicht en een rood kruis erboven. Echt iedereen rijdt maar gewoon door, ook vrachtwagens. Niet te geloven. En dan als het echt niet meer kan invoegen door de auto of vrachtwagen er gewoon tussen te gooien.

We doen een Wandeling door Woerden, maar dat hoef je niet voor een tweede keer. Stadje zonder ziel.

De volgende dag rijden we naar Bodegraven; de navigatiesoftware stuurt ons over onooglijke weggetjes door de veenpolders, we moeten regelmatig wachten in passeerstroken zodat tegenliggers niet geheel kansloos in de sloot belanden.

In Bodegraven blijkt een truckerswasplaats te zijn alwaar we de wasstraat inreden en voordat je kunt uitstappen staan de sproeiers al aan en loopt het sop, lekker bruin, al langs de ruiten. Twee druistige jongemannen gaan tekeer met spuitlansen en borstels, je houdt je hart vast.

Maar voor een paar tientjes ziet het er allemaal weer puik uit zonder lekkages, althans, we hebben ze (nog) niet ontdekt. Het was hard nodig, het dak was waarschijnlijk sinds de aflevering (begin 2015)  niet meer gewassen en er liepen enorme zwarte strepen langs de zijkant.

Lekker schoon gaan we op audiëntie in het IJssellandziekenhuis om bloed te prikken om te zien of de nier het goed heeft doorstaan. Tevens uitslag scan 2 dagen later. En jawel alles heel positief. Nier oké en scan laat geen afwijkingen zien. Niemand snapt het, maar dat geeft niet, want het is een goede uitkomst.

Dan naar Ommoord voor de nacht en om een gezellig hapje te eten met Henk. Naar aanleiding van de Limericks van Janny wisselen wij een aantal authentiek scabreuze versjes uit. Perfecte Limericks, al zeggen wij het zelf. Op aanvraag te verkrijgen.

De volgende dag naar de Mercedes-dealer in Charlois (Saarloos). Onze voiture gaf de eerste weken aan: Service B (Mercedes lingo voor Grote Beurt) over 58.000km, maar begon plotseling te mekkeren dat het binnen 30 dagen moest. Onnavolgbare logica van de boordcomputer. De garage denkt mee: bij 9.000km is een grote beurt niet echt nodig; zij adviseren een kleine beurt en olieverversen van de versnellingsbak. Niet dat dat nou goedkoop uitpakt (er gaan enorme hoeveelheden olie in zo’n bedrijfswagen!) maar toch… Vriendelijke bejegening, de receptiedame wast zelfs onze koffiebekers uit de camper af. Terwijl de wagen onderhanden wordt genomen fietsen we een rondje Rotterdam, o.a. langs Peters geboortehuis, door de Maastunnel en over de Coolsingel.

We eten een (gehakt)Bal in De Ballentent

en als we bij de garage terugkomen staat de camper klaar om weg te rijden.

We rijden door naar Spijkenisse en worden door Gerda (en natuurlijk George) getrakteerd op een lekker maaltje: Witlof met ham en kaas uit de oven. Ze weet vast dat we dat voorlopig niet zullen eten.

Nu is er de vrijheid om werkelijk te gaan en staan waar we willen; wel tot 30 januari 2019, want dan is alweer de volgende cyclus van bloed en echo en foto ter halfjaarlijkse controle.

Toch nog druk, druk, druk. Camper moet nog steeds op de weegschaal en we hebben nog wat spulletjes voor de camper nodig, zoals een klein elektrisch kacheltje en diverse maten gootsteenstoppers. Die blijken overal anders te zijn. We hebben nu 4 maten.