25. Van paddestoel tot pannekoek
(jawel, in de oude spelling)
17 Oktober
We gaan maar weer eens op Baarn aan. Janny viert binnenkort haar verjaardag en daar moeten we natuurlijk bij zijn.
Maar eerst gaan we de lege gasfles nog laten vullen bij een adresje in Schiedam. Dat gaat niet door: “deze mogen wij niet vullen”. Vraag me niet waarom, als er iets slecht genormaliseerd is dan zijn het de butaan/propaanflessen. Dáár zou die zakkenvullers in Den Haag nu eens wat aan moeten doen. Of anders die bureaucraten in Brussel. Waar is Frans Timmermans als je hem nodig hebt, zit hij zijn ego te strelen? Dus dat wordt ruilen, wat maakt het ook uit. Even aansluiten en ploep!
Daarna moet Els ook nog “even” een CT-scan laten maken. In verband met de meer dan gehalveerde nierfunctie wordt omzichtig omgegaan met de contrastvloeistof. En men wil dan ook nog eens komende maandag een bloedtest doen om te zien of de nier alle stoffen netjes heeft weggewerkt. Weer een bezoekje dus, en dan woensdag weer naar de vaatchirurg. De portier knikt al als Els binnenkomt.
De buitenkant van de camper wordt trouwens aardig vuil, we moeten toch eens omzien naar een wasplaats.
We komen al met al vrij laat aan op de camping De Zeven Linden, de receptionist staat op het punt om naar huis te gaan. Snel vuil water storten, schoon water innemen en we zijn weer voor een paar dagen klaar.
De volgende dag een ontspannen programma met een fietstochtje naar het Nationaal Militair Museum op de voormalige vliegbasis Soesterberg. Interessant, maar voorlopig nu even geen oorlogsmuseum meer.
De dag erna een forse wandeling van demooisteroutes.nl, altijd goed voor verrassende wendingen en rustige paden. Het is een mager paddestoelenjaar, maar we slagen er toch nog in een paar mooie exemplaren te scoren.
En ’s avonds op de fiets naar Lage Vuursche voor een heerlijke pannekoek. Wel gevuld met wildragout om de herfst eer aan te doen. Terug in het pikdonker door het bos, best spannend op de fiets over een smal paadje.
Janny viert haar verjaardag, 70e alweer, met een etentje in de Hoefslag bij Bosch en Duin. Ontzettend gezellig en weer veel mensen gesproken die je niet elke dag ziet. Hilarische momenten met de Limericks die iedereen moest maken. Wij logeerden op het parkeerterrein van het restaurant en terwijl iedereen nog een eind met de auto moet, vallen wij aan de rand van het bos in een heerlijk diepe slaap. De uilen zorgen voor achtergrondgeluid.