22. De brug van Remagen

22. De brug van Remagen

Die is er niet meer, alleen de imposante bruggenhoofden zijn nog te zien van deze brug over de Rijn. Hij werd door de Amerikanen in maart 1945 ongeschonden veroverd maar stortte na 10 dagen plotseling in.

Wij wilden naar Bad Neuenahr, omdat daar mooi gewandeld en gefietst kan worden. Bij aankomst blijkt alles vol te zijn, het is daar nota bene hoogseizoen. Heel Duitsland wandelt, en drinkt wijn. Dus wij moeten afzakken naar Remagen. Het is prachtig nazomerweer, 24 graden en we eten buiten!

De volgende dag regent het, gelukkig heeft de camping/opstelplaats een wasdroger dus kunnen we de dringend noodzakelijke was doen en we bezoeken Bad Neuenahr alwaar het enig interessante de kermis is. Verder met het boemeltje naar Ahrweiler.

Gezellig stadje en iedereen is er aan de Federweissen. Dit is de eerste gisting van de druiven; is wat zoetige en heeft nog niet zoveel alcohol. Een witte en rode geprobeerd en dat is ook wel weer genoeg.

Volgende dag met de trein naar Keulen en vandaar langs de Rijn teruggefietst naar Remagen en vervolgens 2 dagen wandelen door de bossen en wijnvelden. Nog niet alles is geoogst, waarschijnlijk zijn de nog hangende druiven voor de Spätlese en Eiswein. Toch maar ervan geproefd en ze zijn heerlijk zoet, maar wel kleine druiven dit jaar. Stugge velletjes en veel pit, dus spugen maar.

Geweldig gebied met verre uitzichten en kleine dorpjes van bovenaf gezien prachtig en altijd hebben ze een kerk. We doen de Rotweinwanderung, wereldberoemd in het Ahrdal. Het is wel alsof alle Duitse bejaardenhuizen vergeten zijn de deur op slot te doen.

Ons eerste wild van dit seizoen eten we: hertengebraad, smaakte niet verkeerd.

Weer zijn het dagen van de korte broek aan. Het houdt niet op. Zijn we blij mee nu we niet naar het warmere zuiden kunnen. Piet en Jel klagen dat het in Portugal te warm is om iets uit te voeren…

Duitsland is op het gebied van betalingsverkeer wel een derde wereldland. In horecagelegenheden kun je niet pinnen, alles nog contant. De ticket automaten voor de trein werken de ene dag wel met pin en de andere dag niet, dus weer cash. (We lezen later dat de Duitse nationale variant van de plofkraak zich richt op kaartjesautomaten van de spoorwegen; nu wordt alles duidelijk). Het dorp heeft 1 pinautomaat. Gelukkig is die niet leeg. Op de camping betalen met een automaat. Staangeld is 12 euro per dag en jawel je kunt alleen terecht met 1 en 2 euro munten. Wie bedenkt het zo. Iets voor de Audi-bende om zich na vrijlating op te richten?

3 gedachten over “22. De brug van Remagen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.