Groussherzogtum Lëtzebuerg heeft een intrigerende geschiedenis (over Márklin komen we later te spreken). Het Nederlandse aandeel daarin: Na 1815, de val van Napoleon, werd Koning Willem I Groothertog van Luxemburg. Nadat Willem III was gestorven zonder een zoon na te laten, verviel het Groothertogdom volgens afspraak aan een andere tak van de Nassaus.

Taalkundig is het net zo intrigerend: Frans en Duits en Lëtzebuergs door elkaar. Frans en Duits hebben een wat formele status maar veel communicatie gaat in het Lëtzebuergs. Posters van politieke partijen bij voorbeeld zijn echt in het Lëtzebuergs, teken dat die taal het dichtst bij de mensen staat.

We rijden door het mooie Luxemburgse landschap naar Alzingen, een dorpje net ten zuiden van de stad Luxemburg. Mooie camping, het valt wel op dat de campings in het algemeen aan het veranderen zijn in opstelplaatsen voor caravans en campers. Er kampeert bijna niemand meer in een tent! Of het moet een De Waard-tent zijn met honderd haringen, die willen de mensen niet wegdoen.

Over een mooi fietspad in het groen rijden we langs het riviertje Alzette/Uelzecht naar de stad. Daar aangekomen in de benedenstad (“Grund”) wacht een lift die ons met de fietsen naar de bovenstad/centrum brengt. Luxemburg is echt een mooie stad, gebouwd op een heuvelrug tussen twee dalen/ravijnen.

Chemin de la Corniche is een prachtige wandelweg die panoramische uitzichten biedt op het dal van de Alzette, Grund en de tegenoverliggende Kirchberg. Dit is waar Märklin in het spel komt: aan de overkant loopt in de verte de spoorlijn op lange, gemetselde viaducten en als het speelgoedtreintje tevoorschijn komt….ja hoor!

Op Place Guillaume II staat een ruiterstandbeeld van Willem II waarvan je denkt: hé, dat ken ik. En dat klopt, want precies zo’n beeld staat op het Buitenhof in Den Haag. De bittere waarheid is dat het beeld op Place Guillaume II het origineel is en dat Nederland het zo mooi vond dat men de kunstenaar gevraagd heeft er nog een te maken.

De kathedraal is een sfeerloos geheel, maar verder zijn er veel vestingwerken en torens te bewonderen; wij denken dat ze een tikkeltje overgerestaureerd zijn.

Na een copieuze lunch hoeven we op de camping alleen maar een stukje brood met thee. Als toetje zo’n enorme appel die we bij Tongeren geraapt hebben.

18 september

Groot geluk is het: steeds maar weer mooi weer en we fietsen er vandaag weer lustig op los. Het nemen van de hellingen gaat ons steeds beter af. Prachtige vergezichten. Na 40 km. voelen we de benen goed. Krijgen al aardige bergkuiten. Els vindt ook nog een kapper en komt keurig gekortwiekt naar buiten. Lunch langs de kant van de weg aan de voet van een oud stenen kruis met broodjes en beleg uit de supermarkt. Slokje water erbij, niet te overtreffen.

De route hebben we zelf gefabriekt en op de GPS gezet. Dat gaat als een tierelier, we komen er nog wel eens op terug maar wie het nu al wil weten moet maar contact opnemen.