Van Schiphol rijden we met Jeroen mee naar zijn optrekje in de Betuwe. Daar wacht ons de camper, die van binnen wel een beetje vochtig geworden is. Gaskachel aan, elektrische kachel aan, dekbedden in de droger van Jeroen en dan gaat het weer een beetje.

De startaccu is kuis leeg! En dus ook kapot… Er schijnen toch onvermoede verbruikers te zijn, misschien het alarmsysteem? Gelukkig weet Jeroen een handel in automaterialen waar ze een Boschaccu van het juiste type hebben. Kost een centje maar dan heb je ook wat. Jeroen is een oude bekende en bedingt een onwaarschijnlijke korting bij de baas. De winkelbediende is er beduusd van. Jeroen dringt zich bij het plaatsen op de voorgrond en levert een vlot stukje werk af.

Starten… en loopt! Tijd voor een paar kroketten en patat van de plaatselijke snackkeet.

Na een gezamenlijke maaltijd en een nachtje slapen nemen we afscheid en rijden naar Ermelo, lekker in de bossen. Dat wordt onze favoriete stek, terwijl we pogen het C1-rijbewijs te halen.

Even een update over de situatie rond het C1-rijbewijs. In juli 2019 hadden we, na het behalen van het theorie-examen, de gezondheidsverklaring ingeleverd bij het CBR. Wettelijk moet het CBR dan binnen vier weken een besluit nemen. In december nog steeds geen besluit; we waren het zat en hebben een dreigbrief geschreven met daarin de mededeling dat wij na twee weken zouden overgaan tot het heffen van de wettelijke dwangsom. Na een week kwam er antwoord: gezondheidsverklaring goedgekeurd. Nu alleen nog het praktijkexamen. We leggen contact met een rijschool in Lelystad en spreken af om een proefles te komen doen zodat ze kunnen schatten hoeveel lessen we nodig hebben.

We rijden maar een beetje van hier naar daar, in afwachting van de rijlessen en het examen.  We verblijven een paar maal op een mooie camping in Ermelo waar we vanuit de camper zó de heide oplopen. Er is ook een zwembad en het sanitair is top. Wij staan er zo goed als alleen en vermaken ons met de spelende eekhoorns en een roodborstje dat alsmaar de camper in komt. Heeft het zeker ook koud.

Er moeten ook feestjes bezocht worden, zoals de verjaardag van Karen in Hendrik Ido Ambacht. We stallen de camper weer voor de deur en de meiskes Noor en Lieve komen de volgende dag feestelijk ontbijten. Paul en Ariaan vieren hun vijftigjarige huwelijk in Spijkenisse, en een paar dagen later is George is ook jarig in Hekelingen. We bezoeken Kitty in Schiedam, Vincent in Gouda, Henk in Rotterdam en Corrie in Zaandam. Veel etentjes!

Dan komt er een majeure actie: We willen de Volvo verkopen; hij staat al anderhalf jaar doelloos te vervuilen in een loods. We rijden naar Lage Zwaluwe waar ook Letty en Gerard verschijnen. De boer die eigenaar is van de loods heeft de accu al opgeladen. Accu aansluiten, sleutel in het contactslot, één omwenteling en hij loopt! Volvo…. Poosje warmdraaien en we kunnen met een gerust hart de formaliteiten beginnen. Vuil is hij wel geworden.

We bewonderen de Bentley van Letty en Gerard die de Rolls vervangt en worden onthaald op lekkere soep en brood.

De formaliteiten voor het weer op de weg brengen van een auto zijn omvangrijk: verzekeren, wegenbelasting weer activeren, APK afspreken, en vooral de belastingdienst op de hoogte stellen dat je met een ongekeurde auto de weg op gaat om naar het APK-station te rijden. Maar het werkt allemaal en op 11 februari rijden we (via de wasstraat) naar de APK-keuring in Dordrecht. Hij wordt goedgekeurd!

Tijdens de keuring maken we van de nood een deugd en bezoeken het Dordrechts Museum, mede omdat we van de straat waaien. Mooie schilderijen, zoals een heftige Mesdag van een Scheveningse bomschuit die de golven berijdt:

En het laatste, onvoltooide werk van de Dordtse schilder Ary Scheffer:

Jongkind, Breitner, Israels… te veel om op te noemen. Een expositie van Willem Bastiaan Tholen, tamelijk onbekend. Een zelfportret van hem dat tot nadenken stemt, hij schildert zichzelf hier terwijl hij zichzelf en de achtergrond aan het schilderen is?

En Robert Zandvliet, onder andere een muurvullend werk dat perspectivisch nogal ontregelend werkt.

Een ander majeure actie: Els wil een nieuwe fiets. Wij naar Bike4Travel in Rotterdam, ons vaste adres. Proefrijden, opmeten… de keus valt op een Santos Travelmaster 3+ met Pendix middenmotor, Rohloff 14-versnellingennaaf en Gates Carbondrive. Peter wil ook een Pendix motor, die kan probleemloos op de bestaande fiets (Santos Travelmaster 2.8) worden gemonteerd en dan hebben we dezelfde accu’s en lader. Levering pas in week 11!

De broodnodige reparaties worden verricht aan de camper. Zo was de uitschuifbare ophanging van de TV, waarmee hij in en uit de opbergnis kan worden geschoven, stuk. Een gecompliceerde contraptie van een gasveer, staalkabel en katrollen en eigenlijk onbereikbaar ingebouwd in de nis. Het spansysteem was compleet in wanorde. Het heeft ongeveer een dag en ettelijke mislukte pogingen geduurd maar het werkt weer. Schemerlampje vervangen (precies hetzelfde type was nog te koop!) en bedrading weggewerkt. We kunnen er weer tegen.

Om de regen en kou even kwijt te zijn bezoeken we Amsterdam.

Mooie gelegenheid voor een bezoek aan het Concertgebouw (het kon nog net)

Het Rijks is nu zonder de horde toeristen een fijne plek om rond te lopen.

We doen een proefles bij de rijschool en worden toegelaten… pffff. Zo’n 8 tot 10 uur rijles zou nodig zijn. Het examen wordt vastgesteld op 21 februari, voorafgegaan door een aantal uren les. Dat werd juichen voor Peter en een deceptie voor Els; in de herhaling dus. Gelukkig binnen 3 weken weer examen en deze keer ging alles prima. Dat is binnen en op  naar Schiedam voor een nieuwe uitgave van het rijbewijs.

De camper APK laten keuren, en daarna het bewijs dat de camper 3880kg mag wegen opgehaald in Brabant (snel weer weg vanwege de coronacrisis daar).

Dan naar de afspraak bij de Rijksdienst voor het wegverkeer om gekeurd te worden voor toelating van het hogere gewicht. Oh ambtenarij: de dag ervoor nog een herinnering van de afspraak gekregen en als we er komen wordt doodleuk gezegd dat ze i.v.m. corona gesloten zijn. De garagebedrijven zijn gewoon open, en de bakker ook hè. Dus blijven we illegaal rondrijden, en mogelijk onverzekerd.

Intussen gaat Jeroen met één been in het gips na een val op zijn boot, zowel knie- als enkelbanden gescheurd. Ski vakantie gaat niet door. Achteraf een geluk bij een ongeluk, de annulering was net voor de lock down en we kregen ons geld terug. Dan maar naar Portugal voor wat warmte, maar helaas er zit een grenzensluiting aan te komen. Piet en Jel reizen halsoverkop terug naar Nederland dus dat zit er ook niet meer in.

We halen de nieuwe fiets van Els op in Rotterdam en de fietsenmaker bouwt de Pendix e-drive ook op Peters fiets, zo zijn wij beiden geëlektrificeerd.

We verblijven een paar dagen op de camperplaats van Gouda, zo’n beetje de laatste plaats waar we nog terecht kunnen. Een elektrische fietstocht door de Krimpener waard met windkracht 5 in het open landschap, weet je gelijk waarom elektrisch fietsen zo fijn is.

En zo zitten we nu weer in Ermelo, één van de weinige campings die nog open is. We hadden gepland de drievoudige verjaardag in huize Lupke/Hummel in Harderwijk mee te vieren, maar dat gaat gezien de coronaproblemen dus niet door…

Afgelopen zaterdag is op de camping het sanitair gesloten, maar erger ook de wasmachines. Inmiddels in Ermelo een wasserette met 1 dag service gevonden en zo liggen er weer schone lakens op bed.

We fietsen en wandelen dat het een lieve lust is en het is heel rustig onderweg. Zo zal het nog wel even blijven. De fietsen met elektrische ondersteuning rijden heerlijk.

Bij Obelink in Winterwijk een uitschuifbare fietsendrager besteld. Wat een ballentent zeg. Liegen over de levering, en als het pakket aankomt blijken de handleiding en het bevestigingsmateriaal te ontbreken. Het antwoord op de klachten moet nog komen. Dan maar naar de Gamma voor bouten en moeren. Maar na een poosje sleutelen heb je ook wat!

Na een paar weken zijn we wel weer toe aan verandering van omgeving en verkassen naar Euverum bij Gulpen. Een camping met een view. Omdat we, op een paar vaste seizoenplaats bezoekers na, de enige passanten zijn, wordt het sanitair voor ons geopend. We kunnen heerlijk douchen, warm afwassen en nog meer noodzakelijks doen.

Met Pasen wordt het heuvelland afgesloten voor dagtoeristen en kunnen we fietsen zonder het gebrul van motoren en auto’s op de smalle kronkelweggetjes, en zonder de terreur van wielerpelotons. Wel rijden we tegen wegafzettingen aan, en we scheren langs de Belgische grens want “Blijf in uw kot”. Uiteraard houden we gepaste afstand tot anderen! Het ijsloket is gelukkig open, met strepen op de vloer.

Ook de eerste asperges gescoord, maar helaas nog niet zo lekker. Dus nog maar 2 weekjes wachten.

Houdt allen moed!