Na de drie koningssteden begint toch echt de laatste sectie van de tocht: Op naar Chiang Mai. We rijden door landelijk gebied, met hier en daar een klein stadje. Kenmerkend is wel het enorme aantal pagodes, hier chedi’s geheten. De belangrijkste zijn verguld, dus niet bestreken met goudverf van de bouwmarkt.

Ze zijn, naar wij ons laten wijsmaken, van Birmese stijl, soms vernieuwd en vergroot in Lanna-stijl met invloeden uit Sri Lanka. Je hebt waarschijnlijk een graad in Indochinese architectuur nodig om de (gemengde) stijlen te herkennen.

We komen bij een enorme Chedi, gebouwd op de plaats waar een monnik koeienmest had gevonden. Dat is op zichzelf niet zo bijzonder, maar de koe was een reïncarnatie van de Boeddha. We rijden de enorm lange oprijlaan op die omzoomd is met gouden zuilen waarop “de koe”.

Aan de vele spitsen hangen belletjes die in de wind tingelen, een betoverend geluid.

De vergulde chedi’s zijn geliefde bedevaartsoorden. De bedevaartgangers kopen een boeketje en wat wierook en lopen rondjes om de chedi. Daarna plaatsen ze hun gift op een altaar waar iemand dagwerk heeft om ze weer weg te halen. Wat er met de weggehaalde boeketten gebeurt, hebben we niet kunnen achterhalen.

We zien onderweg trouwens regelmatig Boeddhistische crematoria. Het lijkt ons veel stijlvoller om hier op een houtstapel te gaan dan verwerkt te worden in zo’n gasgestookte oven van Yarden

We hebben weer onderkomens van uiteenlopende kwaliteit. Soms een klein huisje type trekkershut, dan weer een volkomen afgekloven kamer met loshangende wasbak in een oud gebouw. De lakenzak bewijst goede diensten. Probleem is dat hier een vakantieperiode geldt en onze voorkeurslocaties vol zijn. De keuze is beperkt, je moet het doen met wat overblijft.

Een leuke homestay vinden we bij William. Dit is een gepensioneerde leraar die in zijn dorp ook de schooljeugd opvangt en ze Engelse les geeft na schooltijd. Een heerlijke plek en het avondeten wordt besteld en gehaald door 2 jongens die intern zijn, want wonen in de bergen en krijgen het onderwijs gratis, maar niet het onderkomen. Zij helpen William en betalen zo het wonen. We krijgen een privévoorstelling van de lokale jeugd. Zij hebben voor Kerst Engelse liedjes ingestudeerd en testen dit uit op ons. Vermakelijk hoe serieus en goed ze zingen. We genieten ervan.

De tocht gaat voornamelijk door landelijk gebied, een van de armere delen van Thailand. Dat arme is niet af te lezen uit het aantal tempels en hun rijke versiering. Je vraagt je af waar al het geld vandaan komt, er worden veel tempels bijgebouwd. Veel kleine donaties, zo zien we soms een emmertje met gespleten stokjes waar bankbiljetten worden ingeklemd.

Het fietsen is van wisselende kwaliteit. soms gaat het over slingerende, rustige weggetjes door natuurschoon, over heuvels met hier en daar een stevige klim. Op andere momenten is er een lange rechte weg met druk verkeer. Daar scheuren aftanse pickups met kapotte uitlaat volgas voorbij, en knetterende brommertjes. Het gaat regelmatig over de pijngrens en op zulke momenten ontstaat een blinde haat tegen alles dat gemotoriseerd is. Maar in het algemeen is het heel gemoedelijk. Je drinkt eens een koffie,

eet een banaan in een soort bushokje,

koopt een ijsje

of schilt een papaja in een zitje aan de rivier.

Vermeldenswaard is nog de stad Lamphoun, met een enorme vergulde Pagode en enkele eeuwenoude tempels.

Bij de Gouden Pagode zijn we getuige van een curieuze avondceremonie; geluid hard en let op het voetenwerk.

We gaan handiger worden met het ontbijt: als er niets is in het onderkomen, is er altijd wel een 7-Eleven in de buurt.

Daar laat je tosti’s bakken die je meeneemt naar Amazon waar ze goede cappuccino schenken. En dan kan de dag beginnen.

Dit is het gebied van de lychees! De boomgaarden strekken zich uit zover je kunt kijken. De bomen die vrucht dragen hangen echt heel vol en de takken worden ondersteund met palen. Hier moeten miljoenen lychees geproduceerd worden. Langs de weg staan ook sorteermachines die vier kwaliteiten produceren: AA, A, B en C.

Die verschillende kwaliteiten zie je ook te koop staan.

We worden aangetrokken door muziekspel en komen bij een gamelanorkestje dat speelt ter gelegenheid van een bruiloft.

Uiteindelijk komen we dan toch aan in Chiang Mai, het einde van de fietstocht. Nog een paar dagen luieren en dan weer naar ‘huis’.