De volgende morgen vroeg komt de gids “inzippen” en daarna zippen wij “uit” en lopen in hoog tempo naar de plek waar zich momenteel een Gibbon familie ophoudt. Normaal gesproken gaan ze rond zonsopkomst “zingen”; een vorm van communicatie om de familiebanden te versterken. We krijgen ze niet te zien, maar horen ze wel zingen, een indrukwekkende Ervaring. GELUID HARD!

Dan is het tijd voor het ontbijt. Het traditionele ontbijt verschilt in Laos niet zo veel van de lunch of het diner, wij hebben althans geen grote verschillen kunnen vaststellen. We gaan weer zippen, prachtig boven de wolkenzee…

en bezoeken de verschillende tree houses die de organisatie in het gebied heeft gebouwd. Ze hebben allemaal een zip-ingang en -uitgang, en sommige zijn enorm. Het is een bijzondere wereld die ze geschapen hebben.

Zippen is niet voor watjes. Je moet het wel aandurven om jezelf van een platform te storten, hangend aan een karretje dat langs een kabel rijdt. En omdat je steeds naar beneden rijdt, moet je telkens weer een stuk omhooglopen. Dus na een intensieve dag zippen slaap je goed. Deze dag zippen we ons een ongeluk, maar het blijft leuk om tussen en boven de boomtoppen te scheren.
De derde dag begint mistig, maar na enige tijd is er zicht genoeg om in de nabijgelegen bomen de zwarte reuzeneekhoorn te zien, zo groot als een kat en met een staart van wel een halve meter!

Deze keer ontbijt met baguettes en omelet, ze doen echt hun best! Het zippen wordt nu serieus, er staat een boom met diverse platforms waar zelfs een soort verkeersagent de deelnemers van de diverse groepen een beetje moet leiden. Maar dan is het afgelopen, we leveren de spullen in, krijgen nog een oosterse lunch en dan rijden we terug naar Houyaxay. Gegevens uitwisselen en een (twee) biertjes met de gids en het is voorbij.