Covid neemt weer snel toe, komen we in Italië?

Als laatste, voor we vertrekken gaan we nog naar Gerda en George om afscheid van hun huis te nemen. Als we terugkomen zijn ze verhuisd. We krijgen een heerlijke ovenvisschotel (op verzoek omdat wij geen oven hebben en dit wel missen) en hebben een wel 20 jaar oude Samoswijn bij het dessert. Een waardig en heel gezellig afscheid.

Duitsland ingaan betekent dat we een bewijs van een negatieve covidtest moeten bezitten;  hetgeen we niet hebben. Bij de grens aangekomen toch wel een beetje spannend wat er gaat gebeuren. HELEMAAL NIETS. Aan beide zijden geen enkele douane o.i.d.  Zingend gaan we Duitsland binnen.

We komen tot Heidelberg, een plaats waar wij al jaren een keer naartoe willen, omdat Peter altijd verhalen had over vader Paul en zijn tewerkstelling daar in de oorlog. In de jaren vijftig zijn zij met het gezin er naartoe geweest en hebben de familie ontmoet waar Paul in de  kost is geweest. Het blijkt dat Peter er niet veel meer van weet en waarschijnlijk is er veel veranderd.

Een prachtig stadje met een enorm kasteel: Schloss Heidelberg dat 80 meter boven de vallei   ligt en zo het stadsgezicht domineert. Het is gebouwd met Neckartaler zandsteen.

Het stamt uit 1225 en heeft vele oorlogen overleefd. Na zware beschadiging in 1689 door de troepen van Lodewijk XIV is het deels hersteld. Uiteraard bezoeken we het slot, met in de kelder “Das groβe Fass“ waarvan beweerd wordt dat er 120 eikenbomen voor nodig waren en keldermeester Perkeo.

• 

• 

Ook de Karl Theodor brug is een prachtig stuk vakwerk. Al vanaf 1284 is er een brug over de Neckar het stadje in. Eerst van hout en later steen. De laatste versie is van 1947 en vooral mooi bij de ondergaande zon. Alles bij elkaar is Heidelberg Überromantisch.

Alt Heidelberg du feine
Du Stadt an Ehren reich
Am Neckar und am Rheine
Kein andre kommt dir gleich

We reizen verder en komen tot Nelleswang. Sinds de onderhoudsbeurt (van de camper) geeft de boordcomputer steeds de melding dat er teveel aan olie in het reservoir zit en dit kan leiden tot schade. We bezoeken een Mercedesdealer en deze haalt er wat olie uit en het euvel is verholpen. Het neemt toch wel enige tijd in beslag allemaal en daarom komen we in dit onbekende oord. Het blijkt dat we er een mooie wandeling kunnen maken bergop en dat doen we dus maar, mede omdat we horen dat het zeer slecht weer wordt in Noord Italië blijven we een paar dagen. Een wandeling met 600 meter stijgen. Alleen stond er niet bij dat het grotendeels over treden gaat. Na 700 treden gestopt met tellen en aan het einde pijnlijke knieën. Mooi uitzicht op de Alpen.

Via de Fernpas Oostenrijk in en wederom zijn er geen controles , wel flinke regenbuien. Italië  bereiken we over de Reschenpas. De bergpas vormt de scheiding tussen de Otztaler alpen en de Sesvenna groep. Het wordt eentonig: hier ook geen controles wie er binnen komt. Bovenop de pas brengen we een koude nacht door aan het Reschenmeer op 1500 meter hoogte. Het is een stuwmeer en hierdoor is het plaatsje Graun onder water verdwenen. Slechts een deel van de kerktoren komt nog boven de waterspiegel uit.

Toch op weg nemen we ook het Gardameer even mee. Daar zien we wat het noodweer in het noorden moet hebben aangericht. Een enorme hoeveelheid bomen, of wat daarvan van over is, heeft de rivier Adige in het meer gestort. Met draglines wordt dit uit het water gehaald.

Het weer is gelukkig verbeterd en Peter waagt het zelfs te gaan zwemmen. De volgende dag rijden we op ons dooie akkertje langs het meer en na een wandeling door het leuke dorp Torri del Benaco trekken we door naar Verona.

De stad Verona

Een beknopt oud centrum met leuke pleinen en de grote publiekstrekker: de Arena. Romeinse amfitheater van 30 na Chr.  en wordt nu gebruikt voor operavoorstellingen (Janny en Cis zouden hier een voorstelling gaan bijwonen, maar helaas corona).

Het is één van de grootste amfitheaters uit het Romeinse rijk, er kunnen 30.000 mensen in. Er waren 72 ingangen en 64 trappen. Na de aardbeving van 1117 werd het bovenste deel verwoest en werd het een steengroeve waar bouwmateriaal voor nieuwe gebouwen vandaan werd gehaald. Pas tijdens de renaissance, 15^e/16^e eeuw, werd het weer een theater. Vanaf 1913 worden er operavoorstellingen gegeven met zo’n 20.000 bezoekers.

• 

• 

Mocht het ooit weer mogelijk zijn dan is dit een leuke stad voor een lang weekend.

Venetië

Twee uur rijden van Verona, ligt een geheel andere stad, Venetië. De stad is één groot historisch centrum met vele kanalen. Het was eeuwenlang de toegang can West-Europa tot de zijderoute en had een belangrijke rol in de Europese geschiedenis. Het bracht Europa vele vernieuwingen zoals kredietbanken, boekhouding en verbeteringen in de scheepsbouw. Vanuit Azië en Egypte kwamen technieken rond suikerriet, zijde, glasblazen en sieraden.

Een imposante stad om in rond te lopen: een doolhof van smalle straatjes en heel veel bruggen en op elk plein beelden. Er staat geen nieuw gebouw, alles is historisch en dus een stad als museum.

De eerste dag lopen we zonder doel om een indruk te krijgen van de stad en tegen het eind van de dag hangt de tong op onze schoenen, zo groot is het en zijn we brug op en bruggetje af gegaan.

De volgende dag komt het water met bakken uit de hemel en kunnen de traploopspieren rusten. We bedenken hoe het zou zijn als hier nog al de cruiseboten zouden aanleggen en de hordes Chinezen er rondlopen. In al die straatjes zijn alleen maar winkels en restaurants. Begrijpelijk dat men het toerisme wil terugdringen. Wij hebben het geluk dit rustig te mogen meemaken. Alleen de prijzen zijn nog uit de drukke tijd.

We bewonderen het San Marcoplein, nog nooit was het er zo rustig… en gaan naar het Dogenpaleis, ‘Palazzo Dogale’, en raken onder de indruk van de enorme rijkdom die de Dogen bezeten hebben.

Daarna lopen we een flink stuk langs het Canal Grande en zien ook wat van de minder opgeknapte straten en huizen.

En snel is er alweer een dag voorbij.

De volgende dag wordt besteed aan het bezoeken van een paar eilanden. Dit gaat met een dagkaart voor de vaporetti (letterlijk: stoombootjes), een hop on/ hop off boot. Allereerst Murano, het glaseiland. Helaas is het glasmuseum gesloten en bezoeken we een kleine glasblazerij.

Meer bedoeld als show en het vooral gaan kopen van hun product, maar toch altijd leuk om te zien. Het vakmanschap spat er vanaf!

We sjouwen over het eiland en zien de meest prachtige glaswerken in de vele, vele winkels staan. Maar goed dat we een camper hebben en dus niets mee kunnen nemen. Een copieuze lunch met inktvis en dito saus (Tagliatelle al Nero de Sepia, eigenlijk pasta overgoten met zwarte modder gemaakt van inktvisinkt) versterkt de inwendige mens zodat we het tweede deel van de dag aankunnen.

• 

• 

Je komt op je wandelingen ook zomaar pareltjes tegen, zoals dit intieme kerkje met mooie mozaïeken.

• 

• 

We varen naar Burano, een klein eiland met kanalen en gekleurde huizen. Het is inmiddels namiddag en de kleuren zijn geweldig, ook op de foto’s.

Als je dit ziet begrijp je de commotie niet over het huis van een vrouw in Den Helder dat appeltjesgroen geschilderd is en teruggebracht moet worden naar de kleuren van huizen in de buurt.

Het leven in de camper heeft als voordeel dat je net zo lang in Venetië kunt blijven als je leuk vind, en je hoeft je niet te haasten. Dus we doen alles op ons gemak en bezoeken eigenlijk niet meer dan twee hoogtepunten per dag. Dan maken we relatief korte dagen en er blijft tijd over om te ontspannen op een terrasje.

Tot slot nog een bloemlezing van hoogtepunten van Venetiaanse kunst en architectuur: (klik op het beeld voor een diashow).

Op naar de volgende bestemming, Firenze/Florence.