Er gebeurt niets en toch ook weer veel.

Wat we nog niet gemeld hadden is dat we de nieuwe rijbewijzen met categorie C1 hebben opgehaald in Schiedam.

We mogen nu dus tot 7500 kg massa rijden, dat is voorlopig wel genoeg. Rest nog het “opwaarderen” van de camper, iets dat bij de RDW moet worden geregeld. We houden regelmatig de site van de RDW in de gaten of het de heren belieft om, net als de automonteurs en de vakkenvullers in de supermarkt, aan het werk te gaan.

We laten (lichtgewicht) LPG-tanks inbouwen met een buitenaansluiting. Voortaan niet meer sjouwen met zware butagasflessen maar even langs de benzinepomp (LPG-pomp) om te vullen. En omdat we nu de “gaskast” niet meer steeds hoeven te openen, kan ook het reservewiel een nette plaats krijgen. Je zou hetmisschien niet zeggen maar het zit muurvast.

De never ending story met Obelink over de fietsendrager. Zoals jullie ongetwijfeld nog weten 😉 was onze nieuwe fietsendrager geleverd zonder bevestigingsmateriaal. Hemel en aarde moeten worden bewogen om ze zover te krijgen dat ze een set originele bevestigingsmaterialen nasturen. Is het eenmaal zover, sturen ze het naar het verkeerde adres, namelijk de camping in Ermelo waar we al lang niet meer zijn…

Nou ja, we fietsen en wandelen lekker in het Limburgse heuvelland. De rust is weldadig, er mag niemand in vanwege het coronavirus. Het landschap is prachtig en het aantal kruisbeelden is schier oneindig:

Helaas kreeg de campingbaas bezoek van een ambtenaar die verordonneerde dat het sanitair nu echt dicht moest. Jammer, nu moeten we douchen en poepen in de camper. Gelukkig is ons sanitair relatief ruim bemeten, we redden ons wel.

Eindelijk is het zo ver: we kunnen een afspraak met de RDW maken in Elsloo, Limburg. Op de weg erheen let Peter niet op en rijdt met de camper voor het stoplicht zachtjes tegen een voorganger aan. Zowel de tegenpartij als wij hadden een dringende afspraak dus we worden het eens dat we de formaliteiten per e-mail afhandelen.

Afijn, we belanden toch nog op tijd bij de RDW. Een mannetje loopt om de camper heen en besluit dat de papieren kunnen worden opgestuurd naar “Zoetermeer”. O? Wij dachten dat we hier uitsluitsel zouden krijgen. Wel even 55 Euro aftikken aub. Nu is het wachten op een bureautijger die het dossier moet beoordelen (tegen uurtarief!)

We moeten nodig voor een paar zaken in REO zijn, en dan komt een ander majeure actie aan bod: We bieden de Volvo ter verkoop aan bij de ANWB.

Het bod is 1500 Euro, inleveren in Barneveld. Eerst nog de winterbanden uit de opslag halen en afleveren bij Jeroen in Waardenburg. Verkopen heeft momenteel geen zin, we wachten op het najaar. Iemand belangstelling?

Jeroen is druk met het restaureren van zijn Chevrolet, gaat elke dag met zijn pakje brood de deur uit om bij de spuiter te werken. En hij moet eropuit met zijn fietsclub, er kan nog net een biertje af. We mogen wel douchen, dat is tof.

Op naar Barneveld. Het inleveren van de Volvo loopt verbazingwekkend vlot, na een half uurtje kunnen we de papierwinkel en orde maken en zijn we een duizelingwekkende bedrag rijker. Het scheelt in elk geval in de lopende kosten; zonder dat hij rijdt 100 Euro per maand plus afschrijving.

Dan via een heerlijk rustige boerencamperplaats naar Cis & Janny. We moeten nodig weer wat flessen wijn ophalen en we maken van de gelegenheid gebruik om bij hen sushi te eten en te overnachten op de oprit. Ze hebben het huis opgeruimd voor de fotosessie van de makelaar, want het huis gaat in de verkoop.

We keren terug naar de boerencamping bij Terschuur/Barneveld waar we een paar fietstochten maken en onze eerste brandhaartjes van de eikenprocessierups oplopen. Juni is nog maar net begonnen! Het stinkt trouwens ontzettend naar mest in die omgeving, geen pretje.

Op naar Ermelo, waar een pakketje bij de campingreceptie ligt, met daarin de bevestigingsmaterialen van de fietsendrager. Eindelijk kan deze definitief worden gemonteerd! De jonge konijntjes huppelen vlakbij in het rond.

Mooie gelegenheid om op de fiets naar Martijn en Ingrid te gaan om daar te eten; op gepaste afstand in de tuin uiteraard.

Corrie is in de lappenmand dus rijden we naar Zaandam om haar een middag/avond gezelschap te houden en voor haar te koken. Her lijkt wel of ze CoVid-19 heeft gehad maar de huisarts houdt het op de nasleep van een griep. Roekeloze diagnose als je het ons vraagt, maar zelfs als het Covid-19 is geweest, wat doe je er aan?

We moeten in elk geval wegblijven van het oosten met zijn eiken(processierupsen) en rijden via Gouda (Vincent!) naar Bruinisse. We gebruiken de gelegenheid om met Henk het langverbeide etentje bij Fred te houden, zoals altijd een genoeglijk samenzijn met uitmuntend eten.

De camping bij Bruinisse is van een weldadige rust; er is hier niets te doen. Nou ja, je kunt er met z’n tweeën kreeft eten in Bruinisse,

het Watersnoodmuseum bezoeken,

een fietstocht maken naar Gea en Alex in Haamstede, mosselen eten met Kitty en vis eten met Gerda en George… maar voor de rest kom je er helemaal tot jezelf.

En dan komt eindelijk het niewe kentekenbewijs met als toegestane massa 3880kg!

Samen met het nieuwe typeplaatje zijn we nu helemaal klaar.

Dan komt er nog meer goed nieuws: reizen naar het buiteland wordt mondjesmaat mogelijk. Duitsland ligt het meest voor de hand, weinig complicaties en een goede gezondheidszorg (met veel IC-capaciteit!). We gaan richting de Eiffel, mooi wandelen en fietsen daar. Eerst nog even langs Heijenrath waar Hermine en Arne een paar daagjes verblijven in een inmiddels definitief voor publiek gesloten herberg van vrienden. Leuk eten met prachtig uitzicht en gezellig samenzijn!

En dan de grens over, maar dat is voer voor een volgende blog.

.