Els is ook geslaagd voor haar Theorie C1 en de gezondheidsverklaringen zijn netjes bij het CBR ingeleverd. Het wachten is nu tot het CBR deze goedkeurt zodat we praktijkles kunnen nemen en examen doen. Wetende dat dit enorm lang kan duren besluiten we toch maar weer op reis te gaan. We riskeren dan wel dat we worden aangehouden en gewogen, maar het vakantieseizoen is zo goed als voor bij en we gokken erop dat de politie het niet efficiënt vindt om nu nog weegacties op te zetten. Blijft het gevaar van de verzekeringmaatschappij die bij een schade/ongeluk het gewicht van de camper wil weten en dan eventueel besluit om niet uit te keren. Voorzichtig rijden dan maar.

Lieve is jarig, dus daar moeten we heen. Als onderdeel van het feest slaapt ze bij ons in de camper.

Na de nodige verjaardagen en etentjes met familie en vrienden gaan we naar het Oosten. We bekijken nog even Winterswijk (moet je ook gedaan hebben in je leven). Daar is het Piet-Mondriaanmuseum, mooi intiem in de villa waar hij gewoond heeft. Bijzonder is de samenvoeging van een halfrond schilderij dat hij samen met zijn vader gemaakt heeft met een moderne foto.

In Enschede draait de heruitgave van Woodstock, die willen we niet missen dus rijden we daar heen en overnachten op een camperplaats aldaar.

Dan verder, naar Münster. 1648, Vrede van Münster (hier Westfälischer Friede genoemd), einde aan de Tachtigjarige Oorlog en de bevestiging van een onafhankelijk Nederland. De zaal waarin de vrede is uitonderhandeld en getekend is best een belangrijke plek, en Münster is op zichzelf een interessante plaats.

Verder naar Maagdenburg, waar naast historische gebouwen ook een Hundertwasserhaus te bezichtigen is, Die Grüne Zitadelle.

We stallen de camper bij een jachthaven ten zuiden van Magdeburg en starten een fietstocht op de Elberadweg richting Dresden. Vier dagen prachtig fietsen langs de Elbe, met soms een oversteek per Gierfähre.

Interessant: de gierpont is een Nederlandse uitvinding. We slapen in pensions en Fremdenzimmer. Je komt op de meest uiteenlopende plaatsen, soms bij een oud boerenechtpaar dat een paar kamers heeft omgebouwd, soms in een dorpsherberg. Er staan hier enorm grote boerderijen en huizen. Wat ons opvalt: Duitsland, en zeker het oosten, is qua ICT een achtergebleven gebied. Elektronisch betalen kan slechts per hoge uitzondering, en het 4G-netwerk doet het nauwelijks.

We rijden door Dessau, bakermat van Bauhaus. Inderdaad zijn er diverse Meisterhäuser te zien, en natuurlijk hèt Bauhaus:

We komen door Lutherstadt Wittenberg, waar naar overlevering Maarten Luther zijn 97 stellingen tegen de Rooms-Katholieke kerk aan de deuren van de Slotkerk Wartburg heeft genageld. En ja hoor, daar zijn ze:

Helaas zijn dit natuurlijk niet de originele houten deuren met daaraan de originele stukken perkament.

Na vier dagen komen we in Dresden, interessante stad; ‘Florence aan de Elbe’. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog volkomen in puin gegooid in een geruchtmakend bombardement. Nu is het historische, barokke stadscentrum in oude stijl herbouwd, kitsch dus maar wel mooie kitsch.

We nemen plaats in de nog niet zolang geleden herstelde, prachtige Frauenkirche voor iets dat was aangekondigd als “woord en orgelmuziek” maar dat een Evangelische kerkdienst bleek te zijn compleet met samenzang en preek. Ach, het duurde maar een uur, en de orgelmuziek vergoedde veel. De Frauenkirche is echt een bijzondere kerk, gebouwd als een schouwburg met vele balkons.

We proberen het beeld te vinden dat op de voorgrond staat van de iconische foto van het verwoest Dresden (o.a. op het voorplat van Het Stenen Bruidsbed van Mulisch).

Het moet staan op de toren van het stadhuis maar die is zo hoog dat de beelden niet goed te zien zijn. Het zou interessant zijn om een foto van het herbouwde Dresden te zien, genomen vanaf het zelfde punt, maar die is niet te vinden. Veel van die herbouw trouwens, buiten het prestigieuze centrum, lijkt op Rotterdam. “Maar zij zijn begonnen”.

Als toegift is er aan de voet van de Frauenkirche nog een straatconcert met o.a. Lied aan de maan:

Het is heel leuk fietsen langs de Elbe, echter boven Dresden blijkt dat er na de wende nog een inhaalslag gemaakt moet worden ten aanzien van de wegen. Soms is het asfalt zo goed als weg en vaak zijn er hobbelige keien waarover we langdurig hotsebotsen.

We nemen de trein terug naar Magdeburg, pikken de camper op en rijden naar Pirna, “aan de poort van de Sächsiche Schweiz”. Daar begint het Elbsandsteingebirge, een enorme plaat zandsteen die doorsneden wordt door de Elbe en ontelbare kloven en torens kent. We doen de Malerweg, een achtdaagse wandeltocht dwars door het Nationalpark. Spectaculaire uitzichten, ijzeren ladders en smalle kloven. Wagner heeft hier zijn inspiratie opgedaan voor Lohengrin, getuigt een tamelijk pompeus monument, Dem Meister gewidmet.

De uitzichten zijn wonderschoon, het geërodeerde zandsteengebergte heeft bizarre vormen aangenomen.

Er zijn ook uitgedoofde vulkanen, zoals de Grosse Winterberg:

De Malerweg is vernoemd naar de vele schilders, veelal van de Dresdener Kunstacademie, die dit landschap sfeervol in beeld hebben gebracht. De bekendste is Caspar David Friedrich, maker van Wanderer über dem Nebelmeer.

Ook hier kom je weer in de meest uiteenlopende onderkomens, overblijfselen van de DDR-tijd. Bij de mensen thuis als het ware: douche en WC op de gang, slordig behangen, vaak onder het schuine dak. Eénmaal in een berghut op het Matrazenlager, tussen 20 andere gasten. Het snurken viel mee gelukkig.

Je hebt ook onverwachte ontdekkingen, zo blijkt in Mittelndorf de eerste en grootste bierviltjesfabiek van Europa te hebben gestaan:

In het dorp Hohenstein is de eerste jeugdherberg van Duitsland gevestigd, later in gebruik genomen als concentratiekamp.

Op de binnenplaats treffen we een plaquette:

De zegeningen van het Nationaalsocialisme in één oogopslag. Het woord Genosse is dan ook weer veelzeggend: Kameraad; de gebruikelijke aanspreektitel in de DDR onder Das real existierende Sozialismus.

Op de zevende dag begint het te regenen, na een paar uur lopen komen we in het dorp Königstein en stappen op de trein naar Pirna, het is mooi geweest. Ook op deze tocht is het financieel weer afzien, je kunt bijna alleen contant betalen. Een restauranthoudster klaagt dat niemand in het dorp internet heeft en dat de glasvezelkabel al een jaar ongebruikt in de straat ligt.

Als we terugkomen op de camping wacht ons een ander avontuur: een lekke band. Gelukkig hier, en niet langs de kant van de weg. Positief: het geeft de gelegenheid om in een rielekste setting wat te oefenen met krik, reservewiel en wielmoersleutel. Een bandenwerkplaats in het dorp kan de band repareren en haalt er een stukje metaal uit. De overbuurman bood aan met zijn auto heen en weer te rijden, zodat wij niet met de camper hoefden. Super van hem en dankbaar gebruik van gemaakt.

Voor het eerst sinds zeker een maand weer eens een Hollands prakkie gekookt en gegeten. Dit is nu weer te doen na de warmte die we hebben gehad.