We verlaten de winderige parkeerplaats bij Sagres en doen inkopen bij de Lidl in Vila do Bispo. Wij zijn niet van die Lidl-bezoekers maar het valt reuze mee en ze hebben alles wat we zoeken. Dan komen we langs een benzinepomp waar wasmachines staan, dus we besluiten daar maar even binnen te vallen. En ja hoor, de helling is steil en de weg loopt scheef dus KRAK. Maar deze keer houdt de borgconstructie van de tankondersteuning dus we hoeven niets te repareren. Helaas blijken de wasmachines buiten bedrijf dus dat schiet niet op.

Op naar de camperplaats in Figueira, een redelijk aangename plek met goedkope stroom en goede douches. We maken een paar mooie wandelingen langs de kust. Zelfs een hele lange: eerst met de bus naar Sagres en dan helemaal langs de kust terug. We zijn een flink deel van de dag onderweg en zien veel surfstranden met parkeerterreinen vol campers/busjes en wc-papiertjes in de struiken. Dit kan niet goed blijven gaan, een verbod dreigt.

We bellen met Jel en Piet, en spreken af in Alvor. De camperplaats is enorm, kaal en stoffig. Dat wil zeggen, nu het droog is want bij regen wordt hij modderig. Maar het gebied is mooi met een leuk stadje en uitgebreide wandelmogelijkheden door het gebied rond de lagune. We eten gezellig samen in een restaurantje aan het strand en wandelen na afloop door het duingebied bij de lagune met bijzondere vegetatie.

Er is nog steeds veel te bespreken! De volgende dag vertrekken Jel en Piet, zij  moeten nog een kraan ophalen bij een servicebedrijf en hebben ook plannen om weer naar huis te gaan. Wij blijven nog een dagje om het stadje te leren kennen en ook omdat we totaal geen haast hebben. We eten gegrilde inktvisjes bij een leuk visrestaurant. De bediening lijkt wel uit oud-vissers te bestaan…

De bloemetjes zijn weer bijzonder:

Maar de camperplek nodigt niet uit om lang te blijven dus we krassen op en rijden kalmpjes naar Aljezur, een plaatsje meer naar het noorden. Mooie rustige camping onder de bomen. We vragen Kitty om de bestelde boeken (de studieboeken voor het C1-rijbewijs en een wandelgidsje) Poste Restante op te sturen naar Lissabon. Zodra het ernaar uitziet dat ze aangekomen zijn zullen we naar Lissabon verkassen en daarna wordt het toch zo zoetjesaan tijd om naar het noorden te gaan.

Wij krijgen signalen dat het wel lijkt of wij altijd buiten de deur eten. Om dat te ontkrachten doen we onderweg naar Aljezur uitgebreid inkopen zodat we voorlopig “thuis” kunnen eten.

We maken een mooie wandeling naar het strand en komen door de duinen weer terug. Het is hier echt mooi en rustig, de Algarve hoeft voor ons niet meer zo. Fietstochtje naar Odeceixe, een leuk plaatsje aan een rivier. Ai, toch weer buiten de deur eten. Het dagmenu is hier 8,50 Euro, inclusief drank en koffie. Daar kun je bijna thuis niet voor koken.

Verder maar weer, naar Vila Nova de Milfontes. Ook alweer zo’n eenvoudig, pretentieloos stadje. Het ligt spectaculair aan een zeearm die bij vloed onstuimig volstroomt. Leuke strandjes, het doet qua uitstraling denken aan het oude Hoek van Holland. We maken een wandeling van 20km langs de kust. Het heeft hard gewaaid en de Altantische Oceaan slaat met donderend geweld tegen de rotskust. ’s Avonds pizza bij een dame die beurtelings in Duitsland en in Portugal woont. Bodensee, “die schönste Gegend von Deutschland”.

Na drie dagen is dit ook weer bekeken, we strijken neer bij de Barragem de Morgavel, een stuwmeer ten zuiden van Sines. Mooi plekje met uitzicht op het meer en in absolute eenzaamheid. Je moet allen even de diepe met water gevulde kuilen omzeilen als je er naartoe rijdt.

De volgende dag is het prachtig weer en we proberen langs de oevers het meer te ronden. We zien een visarend!

Maar na uren lopen blijkt dat toch niet mogelijk, de zij-armen gaan diep landinwaarts; we keren om en lopen over de boswegen terug. Flink bezweet terug bij de camper en we duiken meteen het meer in om op te frissen. Als we enige tijd later binnen aan de maaltijdsalade zitten barst een flinke bui los, we hebben duidelijk het beste van de dag gehad. We genieten van het behaaglijke gevoel dat we lekker droog binnen zitten met een mooi uitzicht op de koop toe. De volgende dag proberen we het van de andere kant, maar van hetzelfde laken een pak, diepe inhammen en hier steeds van de oever omhoog klimmen.

We geven het op, maar toch weer lekker gewandeld en een glaasje witte port verdiend.

Postpakketje drama: volgens track and trace van Post NL blijkt het pakket na een week nog in het magazijn te liggen. Peter heeft 2 avonden zitten zwoegen (en veel schelden)op het internet  contact formulier om navraag te doen hierover, echter bijna aan het einde van de vragenlijst viel de verbinding uit. Dan maar telefonisch: een zeer ongeïnteresseerde dame deelde mede dat het pakketje misschien wel de komende 2 dagen, mogelijk verzonden zou kunnen worden. Tot onze verbazing en vreugde kwam er bericht van de Portugese post; echter met de mededeling dat zij het pakketje niet kunnen afleveren. Telefonisch overleg leverde op dat Post NL in Portugal zaken doet met een koeriersbedrijf. Zij kunnen dus niet poste restante leveren en ook niet aan de camping bezorgen. Het lukte een adres te krijgen in Lissabon waar we het kunnen ophalen. Op hoop van zegen, maar gezien de welwillende en meewerkende koerier hebben we er toch een goed gevoel over. Op naar Lissabon.

Na 5 maanden geen auto gereden te hebben zit Els weer achter het stuur en kan meteen de grote stad inrijden. Is wel weer even wennen met 7 meter onder je kont. Mooi rijden over de enorm lange brug over de  Taag. Heel aangekomen en na 100km rijden weer gewend.

Helaas gaat er een depressie over Lissabon, maar ja het pakketje moet gehaald. Voor de camping stopt de bus en na 40 minuten buitenwijken bereiken we het centrum. De koerier blijkt ook echt te zitten op het opgegeven adres en kunnen we nu aan de studie.

Het blijft tot ver in de middag droog en we lopen een laagje zool van onze schoenen. Leuke stad. Morgen is het 25 april en dus een soort bevrijdingsdag, de dag van de revolutie 1974.

We zijn benieuwd naar de festiviteiten morgen.

Nu het blijkt een soort van Koningsdag. De echte festiviteiten vinden de avond ervoor plaats, vuurwerk horen we vanuit onze kooi. De dag zelf blijkt er een te zijn van in de stad flaneren, café  en restaurant bezoeken. Dat doen wij dus ook maar. Als we stukjes met een van de oude trammetjes willen rijden, betekent dat in de rij staan en lekker duwen om er in te komen. Door de drukte en soms steile straten duurt het lang en kunnen we beter gaan lopen.

Na een gezellig dagje stad met de voeten omhoog en een eerste blik in onze studieboeken. Oh kreun, kreun, kreun. Wat een ellende moet je allemaal weten: tachograafuren, vrachtbrieven, vervoersvoorwaarden, hulpmiddelen bij laden en lossen, etc.

Maar beginnen bij hoofdstuk 1 en stug doorgaan.

Het weer is omgeslagen en de zomer begonnen. De dagtemperaturen zijn opeens boven de 25 graden. Op naar het noorden dus.

We rijden vanuit Lissabon richting Spanje en komen in Vila Vicosa. Staan 2 dagen bij de brandweerkazerne, lekker veilig. Mooi fietsgebied en leuke kleine dorpjes. Er wordt veel marmer gewonnen, overal zie je de afvalhopen en we komen ook langs de groeven. Peilloos diep zijn ze.

We zien dat er in de avond een concert is in het paleis van de hertog en gaan er naar toe. Netjes aangekleed met hemd en vest. Blijkt het in het aangebouwde kerkje te zijn en ijskoud. Hebben geen jas bij ons en helaas maar weggegaan. Jammer.

Zijn nu 40km. verder aangeland in Elvas. Staan met de camper op een plein voor het aquaduct. Een imposant geheel van 4 verdiepingen dat 7km. lang is. Wij zijn gewend te denken dat aquaducten Romeins zijn maar dit aquaduct is uit de zeventiende eeuw.

Net als de stadsmuren, een imposant geheel dat de stad omsluit en 10km lang is. Gebouwd in, jawel, Nederlandse stijl (stervorm) door de Jezuiet/wiskundige Jan Ciermans uit de Bosch. Het grootse fort van Europa, in Michelin-termen: de omweg waard. Gaat dat zien!