…dan stuur ik jou foto’s uit Portugal.

20 maart

De lente barst hier uit, met ontelbaar veel bloemen waaronder zelfs orchideeën die hier als onkruid langs de weg staan.

We zijn alweer drie weken in São Bartolomeu de Messines. Het is hier ruim en rustig en we maken mooie wandelingen en fietstochten. Zo nu en dan buiten de deur eten en verder lekker in en rond ons paleisje met eenvoudige (vegetarische!) maaltijden en soms een visje op de barbecue.

Wij doen ons best om de Mediterrane Paradox levend te houden met vis, salade van tomaat en avocado, boerenbrood en (Griekse!) olijfolie.

En niet te vergeten: de Portugese wijnen zijn uitstekend, zelfs die van 2,5 euro die de groenteboer aan huis bezorgt en die door zijn broer wordt gemaakt.

Els moet nog erg oppassen met haar pootje, 10km lopen is echt het maximum. Maar fietsen gaat al heel aardig.

Het lijkt wel of we een beetje genezen zijn van de camperkoorts die iedere beginnende camperaar schijnt te overvallen. Je kunt wel rijden met zo’n ding maar het hoeft niet… Wij dachten eerst dat we het kalm aan deden maar pas nu daalt de rust echt in. Stukje lopen naar een restaurantje, hapje eten en weer terug. ’s Avonds alleen maar een stukje fruit, soms een knäckebröd met kaas en een pot thee….

We gaan een stukje wandelen en komen in de buurt van een bijenkast. We passeren rustig en op eerbiedige afstand maar plotseling worden een paar wachterbijen agressief. We lopen samen drie steken op. Achteraf begrijpen we dat je de achterblijvende angel er meteen uit moet halen omdat hij door blijft gaan met gif pompen maar wij hadden andere prioriteiten zoals zo snel mogelijk wegkomen. ’s Avonds blijken de angels er bij Peter nog in te zitten en de hoeveelheid ingepompt gif is dus maximaal… Een sterk opgezwollen oog en oorlel zijn het gevolg.

De camperaars die hier al zo’n 3 maanden staan vertrekken langzaamaan weer richting Nederland en er komt meer en meer ruimte, welke ingevuld wordt door trekkers zoals wij. Iedereen komt op deze camping al voor de zoveelste keer. Terecht, want er hoeft hier niets, mag veel en is dus heel relaxed. Een doucheruimte van niets, een piepende wasmachine en 6 km heuvelachtig fietsen naar het dorp; dat wil niet iedereen, dus geen zeurpieten hier.

Ook een fietstocht gemaakt naar het dorp Alte, waar we 3 jaar geleden langs zijn gekomen op onze wandeltocht Via Algarviana. Wat tegenviel was dat de heenreis over de Pico Alte ging en ja 30% steil, dus een stukje naast de fiets lopen. Kwamen in een dorpje met een heel maf café. Onbeschrijflijk slordig en vies, maar toch wel goede koffie.

Langzaamaan bekruipt ons het gevoel dat we de omgeving wel bewandeld en befietst hebben en aan vertrekken denken. Van de nieuwkomers horen we ok dat de overwinteraars de kust verlaten en daar weer plaats is voor trekkers. Dus misschien moeten we daar maar eens gaan kijken.

Intussen zijn Piet en Jel (eindelijk!) in Portugal gearriveerd, maar ze zijn nog wel een stukje hiervandaan. We zullen de komende dagen de posities uitwisselen om te zien of er een rendez vous geregeld kan worden.