De dagen in Rotterdam vliegen voorbij. Bezoekje hier, etentje daar…. Els moet voor allerlei onderzoeken naar het ziekenhuis: bloed, echo, foto, nog een foto. Vrijdag 8 februari is de grote dag: alle uitslagen zijn goed. Nierfunctie stabiel op 45%, geen uitzaaiïngen, de aneurysma is nog steeds niet te zien, en het kuitbeen is goed genezen. We nemen er eentje op met Henk in Old Dutch, zijn favoriete restaurant.

9 februari

Onze (snorkel)vriendin Corrie komt met de trein uit Zaandam en we halen haar op van het station. Enthousiast weerzien na lange tijd. Ze slaapt twee nachtjes bij ons.

We schuimen wat door het gebied van de Hef, de Binnenhaven en Entrepothaven, de creatie van Lodewijk Pincoffs die zo smadelijk de aftocht moest blazen nadat zijn frauduleuze handelen werd ontdekt. Ook het toneel van het bijeendrijven en deporteren van de joden van Rotterdam en de eilanden via Loods 24, waarvan een monument getuigt. Een stalen lint met daarin de honderden namen met leeftijd van de afgevoerde kinderen en een stukje van de muur die ik (Peter) mij herinner als een afstotelijke afscheiding langs de Stieltjesstraat. Lang niet geweten wat zich daarachter heeft afgespeeld. Niemand praatte er over.

Terug in het appartement raakt Corrie helemaal opgetogen over het uitzicht en schiet haar telefoon vol met foto’s.

10 februari

Els is jarig! We hebben een feestelijke lunch met familie en vrienden. Hartelijk weerzien, fijne antipasti en pizza, volop wijn en veel kinderen over de vloer met klei, papier en potloden. Helaas is er natuurlijk veel te weinig tijd om met iedereen uitgebreid te praten. Goede verzorging door restaurant Gusto in de antipastikamer.

11 februari (en verder)

Corrie gaat alweer naar huis, en wij vertrekken ook uit ons appartement om intrek te nemen in het Ibis-hotel op Zestienhoven. We doen nog een hapje met Kitty, zij doet veel voor ons m.b.t. de post dus dat mag weleens beloond.

Inmiddels zijn we alweer thuis in de camper en staan in Faro in de nabijheid van een mooi moerasgebied met veel vogelsoorten, zoals lepelaar en flamingo.

Nu Els weer mobiel wordt kunnen we deze omgeving verkennen. Kleine wandelingen en vooral fietsen gaan alweer. De rolstoel is gedoneerd voor een andere behoeftige.

Intussen is het alweer een half jaar geleden dat we ons huisje verlieten; het vliegt voorbij. Douwe Draaisma: het boek Waarom de tijd sneller gaat als je ouder wordt.

Peter dumpt zijn oude multimeter uit 1970 na bijna 50 jaar trouwe dienst ten faveure van een digitaal exemplaar (voor de kenners: True RMS).

Peter begint aan de reparatie van de gekraakte onderkant van de camper. Duct tape doet wonderen. Elke dag een uurtje werken, na de tape komt het inspuiten van purschuim en daarna het iets steviger verankeren van het geheel. Leve de Gamma!

De eerste fietstocht begint als een mooi ritje langs/door de wetlands waar we veel vogels van dichtbij zien. Maar na een flink stuk wind in de rug nemen we een ongedocumenteerde afslag landinwaarts. Zonder kaart, telefoon thuisgelaten, rijden we door een eindeloos golfresort. Uiteindelijk toch in een authentiek dorp waar we een colaatje drinken in een “cafe Cabo Verde”. Dan verder en we besluiten weer richting kust te rijden in de veronderstelling dat we dan weer bij het pad door de wetlands uitkomen. Plots is er een bord: doodlopende weg, geen toegang tot de wetlands. Maar dat is bedoeld voor automobilisten toch? We gaan stug door en komen bij een verlaten boerderij waar de weg / het karrespoor ophoudt. Toch is er een geitenpaadje (Mark Rutte was here) en aan het eind komt het allemaal goed. Spannend was het wel want de weg terug was best lang en heuvelop geweest. Uiteindelijk hebben we 30km gereden, dat is eigenlijk veel te veel met een gebroken poot en tien weken niets doen. Toch maar weer om de hoek eten in het restaurantje waar mama het fornuis beheert, ditmaal een stoofpot van vlees en worst met héél veel vet en in bouillon gekookte groente (vooral kool), maar het smaakt uitstekend.

De dag erna maken we toch maar weer een gecombineerde fiets- en wandeltocht. Veel vogels, zoals de Kleine zilverreiger, de Zwarte ibis, de Bontbekplevier, de Groenpootruiter, de Drieteenstrandloper, de juveniele Tureluur, de Sijs (nu echt!).

Voor Els haar pootje is het wel wat veel, beetje dik en pijnlijk.

Na lang mooi weer is het nu toch gaan regenen. Niet erg, Els moet toch rusten en het biedt de gelegenheid tot een heuse verbetering aan de camper: een LED-strip met deurschakelaar in de voorraadkast! Alweer met dank aan de Gamma.